‘ข้าวกะเพราไก่’ ถ้าเกิดเป็นคนไทยก็คงต้องเคยกินใช่มั้ยคะ เวลาที่จะต้องหาอะไรสักอย่างกินตอนกลางวันแต่ดันไม่อยากกินอะไรเลย สุดท้ายก็เลยสั่งอาหารที่อยู่เป็นชื่อแรกของเมนู ทั้งที่ก็ไม่ได้โปรดปรานมันมากมายแต่สุดท้ายวันหนึ่ง ทุกคนก็คงจะต้องวนกลับมาที่ร้านอาหารน่าเบื่อร้านเดิม นั่งลงที่เก้าอี้เก่าๆ ตัวเดิม แล้วสั่งเมนูที่ไร้ความตื่นเต้นนี้มาทาน

แต่ถ้าหากว่า...ข้าวกะเพราไก่จานนั้น เติมสิ่งที่เรียกว่า ‘ถั่วฝักยาว’ ลงไปล่ะ? เริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วสินะคะ ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนคิดค้นการเอาถั่วฝักยาวใส่ลงไปในผัดกะเพรา ช่างเป็นคนที่มีจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตจริงๆ ตอนนี้เริ่มได้กลิ่มเหม็นเขียวของถั่วฝักยาวรึยังคะ? ยังเหรอคะ? งั้นคุณคงยังมีโชคดีอยู่บ้าง เพราะร้านที่คุณไปกินอย่างน้อยก็ผัดไอ้เจ้าถั่วน่ารังเกียจนั่นจนสุก เคยเจอผัดกะเพราแบบที่ถั่วยังเขียวๆ แข็งๆ อยู่รึเปล่าล่ะคะ?  .....นั้นแหละค่ะ คงเริ่มได้กลิ่นของมันแล้วสินะคะ ไหนจะสัมผัสที่เหม็นเขียว ไม่เข้ากับสิ่งรอบๆ ตัวมันเอาซะเลย คงไม่ชอบมันมากเลยใช่มั้ยคะ?

แต่ฉันน่ะ...ชอบมากเลยค่ะ ความขัดแย้ง ความแตกต่าง ความผิดเพี้ยน ความน่ารังเกียจ ความน่าสมเพช ความสกปรก ทุกอย่างรวมอยู่ในถั่วฝักยาวในจานผัดกะเพราของฉันหมดแล้วค่ะ ช่างเป็นอาหารที่ต่ำช้าจริงๆ

วิเศษมากเลยนะคะ...

วัลลภา